ben sarhoştum ve kimse yoktu sevgilim.
içimde ölen ekinleri sayıyordum
o zamanlar, saçlarım itinayla taranıyordu
ikibindokuz eksi ikibindört yazları müddetince,
hep yağmurlardan korktuğum için
ellerimi şapka niyetiyle kullanıyordum
ve gördüğüm kadarıyla
kimsenin bacakları uzamıyordu sevgilim
bir kısa bir uzun bir kısa ıslık çalıyorlardı
bir elleri ceplerinde
oysa hepsinin iki bastonu vardı -rüyamda-
ve allah kahretsin ki sevgilim
kasımpatları açmıyordu son günlerde
gönderilmeyecek çiçekler listesi kabarıyordu
çingeneler kaldırımlarda yaşlanıyordu
gördüğüm kadarıyla.
sanırım sarhoşum ve kimse yok sevgilim
şimdi
içkimi tam bir dakikalığına kaldırarak
kimseye teşekkür etmediğimi bildiriyorum
ve
sana baktıkça sevgilim
rus ruletinde kaybetmenin acısı gibi bir acı duyuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
iddia ediyorum ki